Od lat toczy się dyskusja zarówno wśród naukowców teoretyków, jak i praktyków nauczycieli, co powinno, a co nie powinno podlegać ocenie w procesie wychowania fizycznego. Praktycy najchętniej wystawialiby oceny uczniom na podstawie wyników testów sprawności fizycznej, względnie umiejętności sportowo-rekreacyjnych. Natomiast teoretycy skłaniają się do eliminowania tego typu praktyk na rzecz oceniania postawy, wiedzy, aktywnego uczestnictwa i zaangażowania na lekcjach. Kto ma rację?
Wychowanie fizyczne stopniowo ewoluuje. Podmiotowość ucznia zaczyna odgrywać coraz większą rolę, co wiąże się z indywidualnym podejściem do nauczania i oceniania. Zmienia się hierarchia celów przedmiotu, a zatem zmieniać się musi ranga kryteriów oceny.
Cele stawiane w związku z realizowanym przedmiotem szkolnym powinny być wyznacznikiem tego, co podlega ocenie. Skoro głównym celem wychowania fizycznego jest kształtowanie pozytywnej postawy wobec kultury fizycznej, zdrowia i zdrowego stylu życia, cel ten powinien być weryfikowany. Niestety, to bardzo trudne – jest to bowiem cel wychowawczy, a to oznacza, że jego rzeczywiste efekty można zweryfikować często dopiero po kilku latach od zakończenia edukacji szkolnej.
W świetle metodyki wychowania fizycznego na każdej lekcji nauczyciel ma za zadanie realizować następujące cele operacyjne:
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą prenumeratę w wersji PREMIUM lub PREMIUM+.
PRZEJDŹ DO PEŁNEJ WERSJI ARTYKUŁU
ZOBACZ ARTYKUŁY O TEJ SAMEJ TEMATYCE
W Internecie bez problemu można znaleźć wiele motywujących cytatów lub zdjęć, których treść lub bohaterowie pokazują, że warto dążyć do wytyczonego celu. A nagroda za ciężką pracę jest bezcenna – to satysfakcja i samozadowolenie. W księgarniach sekcja z poradnikami, jak poprawić jakość swojego życia, w ostatnich latach również znacząco się powiększyła. Mają one na celu rozbudzić w odbiorcach poczucie, że wszystko jest możliwe, jeśli tylko uwierzymy, że tak jest. Przesłanie wydaje się oczywiste, czy jednak inspiracja...
„Płeć nie może być warunkiem dostępu do edukacji” – głosi Title IX (Prawo IX) w Konstytucji Stanów Zjednoczonych1. Zasada Title IX została sformułowana w poprawkach do Konstytucji w 1972 roku (Amendmends of 1972) i dotyczy prawa cywilnego, które reguluje także zasady edukacji sportowej. Zapis Title IX jednoznacznie stwierdza, że każda osoba w USA, bez względu na płeć, ma prawo do korzyści wynikających z dostępu do edukacji, w tym z uprawiania dyscyplin sportowych.