Moshe Feldenkrais jako jeden z pierwszych Europejczyków zdobył czarny pas judo i był propagatorem tej sztuki walki na Starym Kontynencie. Po doznanej kontuzji kolana potraktował swoje ciało jak materiał eksperymentalny. Wykorzystując wiedzę z różnych dziedzin, od nowa uczył się chodzić. Dziś metoda Feldenkraisa jest jedną z najbardziej popularnych metod pracy z ciałem w Stanach Zjednoczonych, Europie Zachodniej i coraz częściej w Polsce.
Od momentu przyjścia na świat nasze ciało się rozwija, doświadczając nowych ruchów, ucząc się ich i doskonaląc. Gdy rozpoczyna się przygodę ze sportem – hobbistycznie czy też profesjonalnie – praca z ciałem jest szalenie ważna. To nasze narzędzie pracy i im lepiej je poznamy i o nie zadbamy, tym lepsze rezultaty osiągniemy.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą prenumeratę w wersji PREMIUM lub PREMIUM+.
PRZEJDŹ DO PEŁNEJ WERSJI ARTYKUŁU
ZOBACZ ARTYKUŁY O TEJ SAMEJ TEMATYCE
Każdy, kto poważnie i odpowiedzialnie podchodzi do swojej pracy, planuje ją z dużym wyprzedzeniem i przygotowuje się do określonych zadań. Planowanie pozwala szybciej i bez błądzenia osiągać zamierzone cele, ponieważ dobry plan pełni rolę drogowskazu i motywuje do pracy. Trener i nauczyciel nie mogą pracować bez planu. Nie może też być to tylko ogólny nieutrwalony zamysł. Realnej mocy planu doświadczymy wówczas, gdy przyjmie on postać spisanych zadań.
Jest taki człowiek w zespole, który pozostaje naszym wyrzutem sumienia, twardym grochem, na którym wymoszczony jest trenerski materac złudzeń. Jest taki człowiek, którego wzroku często unikamy i z którym staramy się nie mijać w opustoszałym korytarzu. Jest taki człowiek, którego stworzyliśmy sami z mikstury oczekiwań i nadziei: rezerwowy, czyli zawodnik in spe. Tak często nie potrafimy znaleźć sposobu na to, aby zmierzyć się z jego rozczarowaniem