Moment rywalizacji sportowej to możliwość obserwacji poszczególnych, połączonych ze sobą elementów przygotowania sportowców. Często podkreślamy istotę zachowania równowagi między treningiem sprawności fizycznej, techniki, taktyki oraz psychiki. Każdy z tych aspektów, systematycznie i odpowiednio regulowany, jest niezbędny do osiągniecia wysokiego poziomu sportowego. Zatem jak zadbać o ostatni spośród wymienionych elementów? W jaki sposób kształtować odporność psychiczną tak, aby stała się mocną stroną zawodnika?

Pewnie wielu z nas mogłoby podać przykłady bardzo dobrze zapowiadających się sportowców, których specjaliści od danej dyscypliny sportu określali mianem wielkiego talentu. Odznaczali się oni w większości nietuzinkowymi warunkami fizycznymi, charakterystycznymi predyspozycjami i zdolnościami w określonej dziedzinie. Dlaczego zatem część z nich nigdy nie osiągnęła najwyższych wyników, choć wydawało się, że wszystko przemawia za nadchodzącym sukcesem? Odpowiedź na tak postawione pytanie stanowi za każdym razem sumę różnych czynników, jednak bardzo często jednym z nich jest aspekt odporności psychicznej. Warto bliżej przyjrzeć się definicji tego pojęcia w sporcie – tylko wtedy naprawdę będziemy mogli ją rozwijać.

Odporność psychiczna

W potocznym ujęciu odporność psychiczna rozumiana jest jako pewna siła, dzięki której sportowiec nie poddaje się, nie daje się „złamać” rywalowi, okolicznościom czy presji. Często mówi się, że zawodnik odporny to ten, który charakteryzuje się wytrwałością pomimo trudów treningu, częstego bólu oraz umiejętnością selekcji wyłącznie tych informacji, które są potrzebne do realizacji wyznaczonego celu. Wiele z tych aspektów można odnaleźć w definicji używanej w psychologii sportu: